Sunday 31 March 2013

సూపర్ ఆఫర్


సూపర్ ఆఫర్
“హలో “ అమ్మాయి గొంతు
“హలో “ అబ్బాయి గొంతు
“హలో ఓ ఓ ఓ ఓ “
“హలో ఒ ఒ ఓ ఓ “
“హాలో ల్లో లలో “
“హహ హ లో లో “
ఈ విధంగా పదహారు రాగాల్లో హలో చెప్పుకున్నాక అమ్మాయి కి విసుగొచ్చింది.
“ఎహె నీ , హలో తప్ప ఏం  రాదా ?”
“ఇంకా చాలా వచ్చు బేబీ. ముందు నువ్వు ఓకే అనాలిగా”
“నేను అనటం కాదు. అనేలా చెయ్యాలి.”
“సర్లే, తిన్నావా ?”
“యా “
“ఏం కూర ?”
“టమాటో “
“నీకు టమాటో అంటే చాలా ఇష్టం కదూ ?”
“అరె, అంత కరెక్ట్ గా ఎలా చెప్పగాలిగావ్ ?”
“సిక్స్త్ సెన్స్ “ కాలర్ ఎగరేశాడు అబ్బాయి .
ఏడ్చావ్ , మంచి బకరా దొరికాడనుకుంది అమ్మాయి.
“ఇంకా”
“నువ్వే చెప్పాలి “
“ఎ బి సి డి  చూశావా “
“యా , ప్రభుదేవా అదరగొట్టాడు కదా “
“అలా నువ్వెప్పుడు అదర గొడతావ్ “
హుం ఈ అమ్మాయిలు ఎప్పుడూ ఇంతే!అబ్బాయిలంతా హీరోలవ్వలేరు అన్న చిన్న విషయం కూడా గ్రహించుకోరు!
“నేనూ అలా దిమ్మ తిరిగేలా డాన్స్ చేస్తే  పాపం ప్రభుదేవాని ఎవరు చూస్తారు ?”
“నీకు రాదని ఒప్పుకోవచ్చుగా “
“సర్లే ఇంకా ?”
“రేపు షాపింగ్ కి వెళ్తున్నా. తోడొస్తావా ?”
“రేపూ ..... నేను చాలా బిజీ “
“నా బర్త్ డే కి సూపర్ డ్రెస్ సెలెక్ట్ చేసుకోవాలి. పార్టీ లో నేను షైన్ అవ్వాలి కదా !”
“హే , బర్త్ డే పార్టీ నా ఎప్పుడు ?మరి నన్ను ఇన్వైట్ చెయ్యవా ?”
ఈ అబ్బాయిలింతే. గర్ల్స్ కోసం పైసా ఖర్చు పెట్టాలన్నా ఏడుస్తారు - నిట్టూర్చింది అమ్మాయి.
“ఇన్వైట్ చేస్తాలే గాని గిఫ్ట్ ఏమిస్తావ్ ?”
“డార్లింగ్ , నాకన్నా పెద్ద గిఫ్ట్ ఏంకావాలి ?”
పిసిని గొట్టు వెధవ !
హమ్మా నన్ను బుట్టలో వెయ్యటం అంత తేలిక కాదు!
“ఛా ! మొన్న అబిడ్స్ లో మామిడి పిందె షేప్ ఇయర్ రింగ్స్ చూశాను. ఎంత బావున్నాయో “
ఒసే నీ ఆశకు అంతు లేదా ?
“చంద్ర బింబం లాంటి నీ ముఖానికి, నక్షత్రాల్లా మెరిసే నీ కళ్ళకి మామిడి పిందెలు సూట్ కావు “
ఒరేయ్ పొగిడితే పడిపోతానను కుంటున్నావా?
“ఏంటి కవిత్వం మొదలెట్టావ్ ?”
“నీతో మాట్లాడుతుంటే ఎమోషన్స్ అలా పొంగుతున్నాయ్ “
“బోర్ కొట్టించకు “
“సరే,ఇంకేంటి?”
“డిన్నర్ అయిందా ?”
“యా! ఇప్పుడే గ్యాంగ్ అంతా కలిసి బీర్లు కూడా కొట్టాం!”
తాగి తూల్తున్నావా నాయనా ?
“బాగా అలవాటా ?”
“హే, హాబీ ఏం కాదు, ఫ్రెండ్ కి జాబొస్తే పార్టీ ఇచ్చాడు. వాడు బలవంతం చేస్తే కాదనలేను”
ఫ్రీ గా వస్తే ఎందుకు కాదంటావ్రా ఆశ పోతు రాస్కెల్ !
నీ లా తండ్రి సంపాదన అంతా ఇయర్ రింగ్స్ కొని సద్వినియోగ పరచటం మాకు రాదమ్మా, పార్టీలు ఇవ్వడమే తెలుసు.
“డ్రింక్ చేస్తే కిక్కొ స్తుందా , బూతులు తిడతారా?”
ఏంటే , కవిత్వం చెప్తే బోరా ?బీర్ బోర్ కాదా.
“అవున్రా, చాలా బాగుంటుంది. నువ్వు టేస్ట్ చేశావా ?”
ఏంటి నన్ను ‘రా’ అంటున్నాడు ? ఎక్కువ ‘రా’ తాగేశాడేమో
గొంతు కొంచెం హస్కీ గా మార్చి “ఒరేయ్ “ అంటే అమ్మాయిలు ఠపీ మని బుట్టలో పడిపోతారు
“యాక్, ఆ స్మెల్ , ఆ టేస్ట్ అసలు ఎలా తాగ గలుగుతారో”
“ఒకసారి తాగి చూడు తెలుస్తుంది. అయినా బీర్ కి ఏం కాదు”

అర్థం పర్థం లేని ఈ సంభాషణ మరో రెండు గంటలు సాగింది. అది సెన్సార్ చెయ్యాల్సిన రేంజ్ లో ఉంది కాబట్టి ఇక్కడ చెప్పలేకపోతున్నాను. అబ్బాయి టెర్రస్ మీద సిమెంట్ దిమ్మెల లో ఒకదానికి ఆనుకొని కూర్చొని మాట్లాడుతున్నాడు. అమ్మాయి రూం లో లైట్ ఆఫ్ చేసి ఇయర్ ఫోన్స్ పెట్టుకొని సున్నా డెసిబెల్స్ వాల్యూం లో మాట్లాడుతోంది. వారి వారి రెస్పెక్టివ్ పేరెంట్స్ కి తెలీకుండా ఇద్దరూ ఫోనులో ఛార్జింగ్ అయిపోయేవరకూ మాట్లాడుకున్నారు.
చివరికి అమ్మాయి
“హే, నా దాంట్లో ఛార్జింగ్ లేదు యార్! చార్జర్ డాడీ దగ్గరుంది. రేపు నైట్ ఇదే టైం కి  ఫోన్ చెయ్ “
మళ్ళీ వీడితోనే మాటలాడకుండా  రేపు వేరే రాంగ్ నెంబర్ తగిల్తే బాగుండు!
“ష్యూర్  డార్లింగ్! నువ్వు ఫ్రీ అయినప్పుడు మిస్డ్ కాల్ ఇవ్వు. ఉమ్ మ్ మ్... మ్మా! బై !గుడ్ నైట్! స్వీట్ డ్రీమ్స్ !టేక్ కేర్ “
రేపు కూడా నీకే చెయ్యాలానే ?మరో నెంబర్ కి డయల్ చేస్తా!నీలాంటి ఎంకరేజింగ్ పోరి తగిల్తే లక్. లేకపోతే నీకే చేస్తా. మంచి టైం పాస్.

ఫ్రీ టాక్ టైం పేరుతో మొబైల్ ఫోన్ కంపెనీలు ఇచ్చిన ఆఫర్లను ఇవ్విధంబున క్రియేటివ్ గా, రి క్రియేటివ్ గా ఉపయోగించుకున్నందుకు మన యువత కు అభినందనలు తెలియజేస్తున్నాం.
ఇప్పుడు సీరియస్ :
మొబైల్ ఫోన్  కంపెనీలు రేట్లు పెంచేసి, ఫ్రీ టాక్ టైం కోసేసి మన యువతను ఇలా రాంగ్ నంబర్ల చెత్త కాల్స్ నుండి రక్షిస్తున్నాయని చెప్పుటకు మిక్కిలి సంతోషించుచున్నాను.

--మోహిత  


పరమ దేవత


పరమ దేవత
ఆహా ! ఎంత ప్రశాంతత ! చుట్టూ అరవై కిలోమీటర్ల వరకు సుతి మెత్తటి దూది ఉన్న పట్టు పరుపులు వేసి వాటి మీద తను పడుకొని చివరి దాకా పొర్లుతున్నట్టు !ఆ దూది నిజంగా దూది కాదు , మేఘాలైపోయినట్టు ! మేఘాల మీద చంద్రుడి దాకా తను సిల్కు బట్టల్లో తేలిపోతున్నట్టు ! అప్పుడు గాలి మంద్ర మంద్రంగా వీస్తూ ముంగురులను మృదువుగా తడుముతున్నట్టు . తను ఆ వెన్నెల తెల్లదనాన్ని భరించలేక కళ్ళు మూసుకున్నట్టు ! కళ్ళు మూసుకున్నా ఆపలేని చల్లదనాన్ని కురిపించే చంద్రునికి తను దగ్గరవుతున్నట్టు ! యుగాలుగా కోరుకున్న అమరానందం ఇదే  అయినట్టు ! గుండెల్లో గంటలు  మోగుతున్నాయి . ‘ఇదే ఇదే నేను కోరుకున్నది … ఇలా ఇలా చూడాలని ఉంది ‘ పాట ట్యూన్ కి ఆ గంటల మోతను ఓవర్లాప్ చెయ్యాలి..  ఏంటి కలవట్లేదు?....

‘మధూ !లేరా .. బెల్ కొట్టేశారు , సోషల్ పీరియడ్ అయిపోయింది ‘
ఒక్క కుదుపు తో ఆకాశంబు నుండి శంభుని శిరంబందుండి టైపు లో చంద్రుడి మీద నుంచి క్లాసు రూం లో
కొచ్చి పడ్డాడు మధు. సోషల్ మేడం టాలెంట్ గురించి తనకు తెలుసు. చెవిటి వాడికైనా సరే ఒక్క పది నిముషాల్లో నిద్ర తెప్పించగల ఘనత ఆవిడ సొంతం . అందుకే ఆవిడ క్లాస్ ని అంతగా ఇష్టపడతాడు . స్కూల్ డేస్ లో ఫేవరెట్ టీచర్ ఎవరంటే ఆవిడ పేరే చెప్పేవాడు .ఎందుకు  అని ఎవరైనా అతి ఔత్సాహికులు  అడిగితే     ‘ఆవిడ పాఠం తలకి బాగా ఎక్కుతుంది ‘ అని సమాధాన మిచ్చేవాడు .
*      *        *
ఏదీ ఇప్పుడా బంగారు కాలం?ఏదీ ఇప్పుడా లోకాతీత సర్వోన్నత సకల సుర భోగ నిద్ర? అలాంటి టీచర్లు ఈ ఇంటర్మీడియెట్లో ఉండరు . కామర్స్ లో, హిస్టరీ లో, మాథ్స్ లో ట్రై చేశాడు . ఒకరు చాక్ పీస్ విసిరితే మరొకరు డస్టర్ విసిరారు . మాథ్స్ సర్ ఇంపో జిషన్ ఇచ్చారు. మధు పెదవి విరిచాడు . సోషల్ మేడం లాంటి వాళ్ళు చాలా అరుదుగా ఉంటారు . ఏ రోజూ క్లాస్ మిస్ అయ్యేవాడు కాదు. లంచ్ తరవాత మొదటి క్లాసు అదే కాబట్టి గబగబా ఇంట్లో నాలుగు పెరుగన్నం ముద్దలు తిని ఎండలో చెమటలు కక్కుకుంటూ  బెల్లు కొట్టక ముందే స్కూలు కి చేరుకునేవాడు . ఆవిడ పూర్వ జన్మలో దేవతలకు జోల పాట పాడేదేమో ! అటు వంటి ప్రజ్ఞా శీలి క్లాస్ లో కూర్చోగలిగినందుకు తను ధన్య జీవి! పది తలల రావణాసురుణ్ణి అయినా ఒకే ఒక పారా గ్రాఫ్ లెసన్ చెప్పి నిద్ర పుచ్చగలదని  మధు తొడ గొట్టి చెప్తాడు .


*      *        *
ఎంత నేర్చినా ఎంత చూసినా ఎంత వారలైనా నిద్రా దేవత కు అధీనులే అని ఈ బోర్డ్ ఆఫ్ ఇంటర్మీడియట్ ,    ఆం .ప్ర . వాళ్లకి తెలీదా అని తిట్టుకున్నాడు మధు. పరీక్ష ముందు రోజు నిద్ర మానేసి మరీ చదవాల్సినంత పోర్షన్ ఎందుకు పెట్టాలసలు? పెడితిరి పో . పరీక్షలెందుకు పెట్టాలి? సరే పెడితిరి పో . కరెక్ట్ గా ఈ టైం లోనే నిద్ర
తెరలు తెరలు గా పొరలు పొరలు గా అలలు అలలు గా ఎందుకు రావలె? సరే వచ్చింది పో . ఎక్కడికీ పో? నిద్ర లోకా? ఇంక పరీక్ష గల్లంతే!

“పరీక్ష ముందు రోజు అంటున్నావ్,ఒక రోజు గ్యాప్ ఉంటుంది గా , అప్పుడేం చేశావ్ ? “  అడిగింది
ధుమ . (ఇది మధు అంతరాత్మ . ఎడ్డెమంటే తెడ్డెం )

“అప్పుడు సోషల్ లెసనే పదే పదే గుర్తొచ్చేది . అరచేత్తో మండే సూర్యుణ్ణి ఆపలేనట్టు కళ్ళు తెరచి  సోషల్ లెసన్ ఎఫెక్ట్ ఆపలేం . మెదడు లో తిష్ట  వేసుకున్న ఈ వైరస్ ని క్వారంటైన్ చెయ్యలేం . లొంగి పోవడం తప్ప మార్గం లేదు సోదరా!విధి ఆడే ఈ వింత నాటకంలో నేను ఒక పావుని . బలి పశువు ని ! హా ....... “

“మరి సంవత్సరమంతా ఏం చేసావ్ చదవకుండా?గాడిదలు కాశావా ?”

“కాలేజీ నుండి ఇంటికి,ఇంటి నుండి కాలేజీ కి షటిల్ కాక్ లా ఎగరడంతోనే  సగం రోజు గడిచేది . కాలేజీ లో పాఠాలు చెప్పటమే గాని చదవటానికి టై మెప్పుడిచ్చారు ?”

“ఇస్తే మీరు గ్రౌండ్లో క్రికెట్ ఆడేవాళ్ళు కదా,నేనూ కీపింగ్ చేశాగా కొన్నాళ్ళు !”

“అదే తప్పు ! మమ్మల్ని మేం మెలకువగా ఉంచుకోవటం కోసం అటూ ఇటూ పరిగె త్తేవాళ్ళం , పిచ్చి బంతి ఆడేవాళ్ళం . రాత్రి కి ఇంటికెళ్ళి టీవీ చూసి అమ్మ పెట్టే నాలుగూ తిని పడుకునే వాళ్ళం . తెల్లారి బస్సె ళ్లి పోతుందనే కేకలతో సుప్రభాతం పెట్టేది అమ్మ . చదువుకు ఛావటం రాదు,వేలకు వేలు ఫీజులు పోస్తున్నాం అని తలంటి పోసే వారు నాన్న . అంతా రొటీన్ . డల్ . ఇలాంటి గ్రే లైఫ్ లో కలర్ ఫుల్ డ్రీమ్స్ కోసం,ఒక చిన్న కునుకు కోసం ఎంత పరితపించే వాడినో నీకేం తెలుసు? ఆవలింతలకు చిటికేసి రమ్మనే ఆ మధువు ను ఏ కారణంతో కాదనాలి?అందుకే నేను దాసోహమన్నాను . ఆనందం కోసం అనుక్షణం వెంపర్లాడే ఈ మానవులు అది నిద్ర లో ఉందని తెలుసుకోలేని అమాయకులు . నా ప్రియాతి ప్రియమైన నిదురమ్మను  వదిలి పెట్టమని చెప్పే ఈ పరీక్షలకు నేను లోక బహిష్కార శిక్ష విధిస్తున్నాను ! ఇదే నా తీర్పు!”

మధు స్పీచ్ కి ధుమ అంతర్ధానమైంది .

--మోహిత


విజేత


నువ్వు నేను మనం

హైద్రాబాద్ రైల్వే స్టేషన్ చాలా బిజీ గా ఉంది.అప్పుడే ఆగిన రైల్లోంచి తొక్కుకుంటూ తోసుకుంటూ దిగారు తల్లీ కూతుళ్ళు.వాళ్ళ నాలుగు చేతుల్లో నాలుగు బ్యాగులు.బాగా బరువున్నట్టున్నాయి , మొయ్యలేక పోతున్నారు అనుకున్నాడు తేజ.అతనూ వాళ్ళ వెనకే రైలు దిగాడు.’అమ్మా ,నేను పట్టుకోనా?’ అడిగాడు.తల్లి ఎగాదిగా చూసింది.కూతురు అవసరం లేదు అని తల విదిలించేసింది.అలానే అవస్థలు పడుతూ ప్లాట్ఫాం దాటటానికి మెట్ల వంతెన ఎక్కుతున్నారు. తేజ మళ్ళీ అడిగాడు.ఆవిడ సందేహ పడుతూనే ఒక హేండిల్ ఇచ్చింది.తోటి మనిషి సహాయం చేస్తానన్నా ఒప్పుకోలేని కాలమిది.
    
   తేజ బీకాం చదువుతున్నాడు.ఇంటర్మీడియట్ లో రెడ్ క్రాస్ లో ఒకసారి బ్లడ్ డొనేట్ చేశాడు .అప్పట్నుంచీ సమాజ సేవ మీద ఆసక్తి మొదలైంది.”యూత్ ఆర్ ద బ్యాక్ బోన్ అఫ్ అవర్ కంట్రీ “ అని అజయ్ సర్ చెప్పిన మాటలు అతన్ని బాగా ప్రభావితం చేశాయి .ఎయిడ్స్ డే,వరద బాధితుల కోసం విరాళాల సేకరణ వంటి ఎన్నో కార్యక్రమాల్లో పాల్గొన్నాడు.చెప్పేది చెయ్యని స్వచ్ఛంద సంస్థలు నచ్చలేదు.తనే ఏదైనా సొంతంగా స్టార్ట్ చేస్తే? ఏం  చెయ్యాలో ఎలా చెయ్యాలో తెలీదు. కానీ ఏదో ఒకటి చెయ్యాలనే తపన.

   పది మంది స్నేహితులతో మొక్కలు నాటే కార్యక్రమానికి శ్రీకారం చుట్టాడు.ముహూర్త సమయానికి అందరూ ఏవో కారణాలు చెప్పి హ్యాండ్ ఇచ్చారు.నిరాశ . ఒక్కడే రోజంతా గుంటలు తవ్వుకుంటూ తెచ్చిన వంద మొక్కలూ నాటాడు.ఫ్రెండ్స్ తో కుదర్దులే అని కొన్నాళ్ళు ఒంటరి పయనం. సంచార జాతులతో సంచరించి వాళ్ళ కష్ట సుఖాలు తెలుసుకున్నాడు.స్లం ఏరియాల్లో తిరిగాడు. పిల్లలు తరిమేస్తే కట్టు బట్టలతో ఇల్లొదిలి ఒక చోట చేరిన పొట్ట డొక్కకతుక్కుపోయిన  ముసలి తల్లిదండ్రులను చూసాడు. వాళ్ళ చేత బిచ్చ మెత్తించి కొంత మంది కమిషన్ తీసుకుంటారు.వాళ్ళందరికీ చదువొచ్చు .కూలి పని చేసుకునే ఓపిక ఉంది. ఓటు హక్కు కూడా ఉంది. మీటింగుల కోసం లారీల్లో వాళ్ళని తరలిస్తారు. అయినా భిక్షాటన చేస్తూ కాంట్రాక్టర్ల చెప్పు చేతల్లో ఎందుకుపడి  ఉంటున్నారో అని తేజ ఆశ్చర్యపోతున్నాడు.రోజూ  అదే ప్రాంతానికి వెళ్తుంటే ప్రభుత్వ  గూఢ చారో , రహస్య టీవీ విలేఖరో అని వాళ్ళు అనుమాన పడ్డారు.అతని రాకని కట్టడి చేశారు .తేజ కి కూడా వాళ్ళని తను బాగు చేయాల్సిన అవసరం లేదనిపించింది.నిజంగా ఈ లోకంలో ఎవరికీ సహాయం అవసరం లేదా? ఎవరి బతుకు వాళ్ళు దర్జాగా ఈడ్చగలరా  వంటి ప్రశ్నలు వేధిస్తున్నాయి.

అంతలో ఒక రోజు ఒక ఎస్సెమ్మెస్  వచ్చింది- “మా అమ్మాయికి ఫలానా జబ్బు.ఆపరేషన్ కి నాలుగు లక్షలవుతుందని డాక్టర్లు చెప్పారు.దయచేసి ఈ మెసేజ్ ను మీకు తెలిసిన వారందరికీ పంపండి. ఒక్కో ఫార్వర్డ్ కి పది పైసలు మాకు జమ అవుతాయి.” తేజ వెంటనే ఫ్రెండ్స్ అందరికి ఒక వెయ్యి సార్లు, తన నెంబర్ కు తానే ఒక వెయ్యి సార్లు ఆ మెసేజ్ పంపాడు. ఆ నాలుగు లక్షల్లో ఈ ఇరవై రూపాయలు ఏ మూలకి అని తర్కించుకొని ఆ ఎస్సెమ్మెస్ పంపిన నెంబర్ కి ఫోన్ చేసాడు.అలా రాకేష్ అన్నయ్యతో పరిచయం.నీ ఆలోచన మంచిదే కాని ముందు కెరీర్ చూసుకో అని రాకేష్ అన్నయ్య హితవు పలికాడు.తేజ కొన్నాళ్ళు బుద్ధిగా చదువు కొనసాగించి ‘పట్టా’ పుచ్చుకొన్నాడు.
 
ఆడే నోరు, తిరిగే కాలు, సహాయం చేసే చెయ్యి ఎక్కువ కాలం ఊరకే ఉండలేవు.2009.ఫేస్ బుక్ అప్పుడప్పుడే పాపులారిటీ సంపాదిస్తున్న రోజులు.ఆ యుద్ధంలో ఆర్కుట్ ఓడిపోబోతోందని అర్థమై తేజ కూడా ఎఫ్ బి  లో ఒక ఎకౌంట్  తెరిచాడు.వెంటనే ఒక ఇన్విటేషన్ “ఈ గ్రూప్ లో తెలుగు వాళ్ళెవరైనా చేరచ్చు “ అని.అక్కడ ఎన్నో డిస్కషన్స్.తెలంగాణా రాష్ట్రం ఇవ్వలా వద్దా ? తెలుగుని ఇంగ్లీష్ లో ఎందుకు టైప్  చేయాలి? కప్పు కాఫీ లో ఎన్ని స్పూన్ల చక్కెర వేసుకోవాలి వంటి వాడి- వేడి చర్చలు జరుగుతుండేవి.

’దొంగ బాబాల్ని అరికట్టాలంటే ఏం చేయాలి అని తేజ అడిగాడు.ఆ ప్రశ్న తో ప్రమోద్ , ఆర్యన్ 
కలిశారు.కొన్నాళ్ళకి గ్రూప్ లో ఫ్లర్టింగ్ ఎక్కువైపోయింది.తేజ తనకు జెన్యూన్  అనిపించిన స్నేహితులందరినీ పోగు చేసి ‘యాస్పైరింగ్ డ్రీమర్స్ ‘ అనే గ్రూప్ స్టార్ట్ చేశాడు. సంఘ సేవ చేసి దెబ్బ తిన్న ఆదర్శాలతో వేగి పోతున్న యువత అంతా ఇందులో చేరచ్చు.

శశికాంత్ చేరినప్పుడు తేజ ని “ నాకొక వెయ్యి మందిని ఇస్తే ఆంధ్ర ప్రదేశ్ ని మార్చేస్తాను “ అని ఛాలెంజ్ చేశాడు. మళ్ళీ అదే ప్రశ్న.ఏం  చేయాలి ఎలా చేయాలి? బ్రెయిన్ స్టామింగ్  చేస్తున్నారు.స్కూళ్ళకి వెళ్లి విద్యార్థులకి కెరీర్ గైడెన్స్ ఇస్తున్నారు.ఉత్తమ ఉపాధ్యాయ అవార్డులు అందుకున్న గురువులు దీన స్థితి లో ఉండటం చూడలేక పాకెట్ మనీ అంతా పోగు చేసి చేతనైన సహాయం చేసారు. ఫోటోలు దిగుదామంటే సెల్ లో ఛార్జింగ్ లేదు. ఇంటికి వెళదామంటే చార్జీ కి డబ్బుల్లేవు.అతి కష్టమ్మీద ఎవరిళ్ళకి వాళ్ళు  చేరుకున్నారు.
ఉద్యోగం వస్తే ఇంకొంచెం వెసులుబాటు ఉంటుందని అందరి ఆమోదం తో విడిపోయారు. క్వాంటిటి కాదు క్వాలిటీ ముఖ్యం అనుకున్నారు.ఇగో డిఫరెన్సెస్ వస్తున్నాయి.అయినా ట్రాన్స్పరెన్సీ కే పెద్ద పీట!”నేను కాదు-మేము”-- ఇదే ఆదర్శం తో
ముందుకు సాగుతున్నారు.

---మోహిత
For ‘Vibrations’


పరిష్కారం


పరిష్కారం

ఒకానొకప్పుడు నేను అచ్చం యద్దనపూడి నవల్లో హీరోయిన్లా జుట్టు వెనక్కి దువ్వి ముడి వేసి ,నుదుట చిన్న బొట్టూ,కళ్ళకి పెద్ద ఫ్రేము జోడూ, కుడి చేతికి వాచీ తగిలించి రివాల్వింగ్ చైర్ లో కాలు మీద కాలు వేసుకొని నా
పనమ్మాయి పోస్టు కోసం వచ్చిన అప్లికేషన్లను పరిశీలిస్తున్నాను . ఇటీవలే సంపాదించిన యు ఎస్ కంపెనీ లో
ఉద్యోగం, ఎప్పుడు పడితే అప్పుడుండే షిఫ్ట్ , రెండు చేతులా ఉండే డబ్బులు, ఫ్లాట్ లో ఒంటరి జీవితం. అందుకే పనమ్మాయి కావల్సొచ్చింది . ఊ చాలా  హెవీ కాంపిటీషన్ ఉంది . ప్రతి వాళ్ళూ వాళ్ళ టైం కి నన్నుఅడ్జస్ట్ అవ్వమంటున్నారు.మేం ముప్ఫై మూడు ఇళ్ళల్లో చేస్తాం కాబట్టి మీ నెంబర్ ముప్ఫై నాలుగు కాబట్టి మేం వచ్చి నప్పుడే మీకు పండుగ ‘ వంటి కవరింగ్ లెటర్స్ పెట్టారు . లాభం లేదు,నేను ఏదో ఒక మెయిడ్ సర్వీసెస్ ఏజెన్సీ ని
వెతుక్కోవలసిందే అని డిసైడ్ అయ్యి కుర్చీ లోంచి లేచాను. అప్పుడు నా ఒళ్ళో నుంచి ఒక తెరవని కవర్ కింద పడింది . తెరిచాను. “అక్కా “ అంటూ మొదలుపెట్టి ,తను మా ఇంటి ఎదురుగా ఉన్న చర్చి పక్కనే ఉంటుందనీ , నా షిఫ్ట్ ప్రకారం తన టైమింగ్స్ అడ్జస్ట్ చేసుకుంటాననీ రాసింది. వెతకబోయిన పనమ్మాయి ఇంతసేపూ నా ఒళ్ళోనే  ఉందని జ్ఞానోదయం అయింది. వెంటనే  “చెల్లీ” అంటూ మొదలు పెట్టి “ రెక్కలు కట్టుకు వచ్చి వాలు,పది రోజుల బట్టలు కంపు కొడుతున్నా”యని అపా యింట్ మెంట్ ఆర్డర్ రాసి దాన్ని రాకెట్ లా చేసి మా బాల్కనీ లోంచి వాళ్ళ ఇంట్లోకి విసిరేశాను.

ఐదు నిమిషాల్లో నా కాలింగ్ బెల్ మోగింది. ఈమేనా సుజాత ? 35 ఏళ్ళు ఉంటాయి . మరి నన్ను అక్క? గౌరవ వాచకం కాబోలు! గౌరవ మీటర్లో సుజాత లెవెల్ అమాంతం పెరిగి పోయింది. మరో ఇరవై నిమిషాల్లో బట్టలన్నీ మల్లెపూల సర్ఫ్ వాసనతో శుభ్రంగా బొక్కెన లో ఉన్నాయి . పొట్టిగా ఉన్నాను కదా దండెం అందదు కాబట్టి నువ్వే ఆరేసుకో అంది. సింక్ లో గిన్నెలు 5 నిమిషాల్లో నిమ్మ సువాసన తో తళతళ. ఇల్లు లైజోల్ పరిమళం తో అద్దంలా మిలమిల. జాయిన్ అయిన రోజు నుంచే జీతం డబల్ చేశాను !
*****

అన్నం తినే వాళ్ళని చూశాను. చపాతీలు తినే వాళ్ళని చూశాను. నూడుల్స్ తినే వాళ్ళని కూడా చూశాను. గడ్డి తినే వాళ్ళనీ చూశాను. కానీ ఇదేంటండీ సుజాత సబ్బు తింటుంది?

ఎంత లావు సబ్బు ఇచ్చినా సరే 3 రోజుల్లో అరగ్గొ ట్టేస్తుంది. ఎందుకు అంత సబ్బు పెడతావ్ అంటే మురికి పోవాలి కదా అంటుంది. ఏం మురికి నా మొహం? నేనేమన్నా చిన్న పిల్లనా బట్టలు మురికి చేసుకోవటానికి? చెమట వాసనా? 200 రూపాయల డియో వాడతానే! అంట్లు కూడా అంతే. విమ్ బార్ పది రూపాయలది నాలుగు రోజులు వస్తే గొప్పే ! ఉండేది
నేను ఒక్కదాన్ని. మహా అయితే రోజుకి ఒక జత బట్టలు, మూడు నాలుగు గిన్నెలు తప్ప ఉండవు. వాటికి ఇంత సబ్బా?
వాంమ్మో వాంమ్మో నా జీతం మొత్తాన్ని సబ్బు తో ఉతికి ఆరేస్తోంది సుజాత! చివరికి చెర్లపల్లి జైలు సబ్బు కూడా పది రోజుల్లో అరగదీసింది!

*****
స్టేటస్ కోసం సుజాత ని పెట్టుకోలేదు. అపార్ట్మెంట్ బతుకుల్లో ఎవరితో ఎవరికీ సంబంధం లేని లైఫుల్లో ఏది పగలో ఏది రాత్రో తెలియని ఉద్యోగాల్లో నాకు సోషలైజేషన్ అవసరం అనిపించింది.2 తెలుగు,ఒక ఇంగ్లీష్ న్యూస్ పేపర్లు తెప్పించినా
నాకు వాటి వంక కూడా చూసే టైం ఉండదు. సుజాత వచ్చినప్పుడల్లా పనయ్యాక తీరిగ్గా కూర్చొని వాటిని చదివి నాకు ముఖ్యాంశాలు చెబుతూ ఉంటుంది. కంప్యూటర్ మీద పని చేసుకుంటూనే ఊ కొడతాను.  నా పాలిటి పెద్ద న్యూస్ పేపర్ సుజాతే. చట్టు పక్కల ఎవరికి డెలివరీ అయిందో,ఎవరికి అమెరికా ట్రాన్స్ఫర్ అయిందో , ఎవరింట్లో నీళ్ళు సరిగ్గా రాక ఇబ్బంది పడుతున్నారో,సందులో పిచ్చి కుక్క ఎవర్ని కరిచిందో ఇలాంటి వన్నీ ఏకరువు పెడుతుంది.నాకు కుడా చుట్టూ ఉన్న ఇండియన్ ప్రపంచం తో సంబంధం ఉందనిపిస్తుంది.  రెండు కనకాంబరం మొక్కలు, ఒక సన్నజాజి మొక్కా తెచ్చి
ఇచ్చింది. డ్వాక్రా లో ఏవో పనులు చేస్తుంది. సండే చర్చి కి వెళ్తుంది. భర్తకి శంషాబాద్ ఎయిర్పోర్ట్ లో చిన్న ఉద్యోగం. దానికి చన్నీళ్ళ సాయం తన జీతం . పిల్లలిద్దరినీ ఇంటి దగ్గరే ఉన్న సంక్షేమ హాస్టల్ లో పడేసింది. ఇంట్లో ఏమీ తోచక నా దగ్గర పని చేస్తుంది.క్రిస్మస్  కి చీర పెడితే మురిసి పోతుంది. మీరనుకోవచ్చు తనకి ఏ కష్టాలూ లేవేమోనని. ఎప్పుడూ నవ్వుతూ ఉంటుంది కాబట్టి నేనూ  అంతే అనుకుంటాను.
*****
ఒక రోజు సుజాత పనికి వచ్చినప్పుడు యుటిలిటీ లో కుళాయి తిప్పకుండానే నీళ్ళు పోతున్న సౌండ్ వస్తే ఏంటా అని చూస్తే నోట్లో చెంగు కుక్కుకొని ఏడుస్తోంది. హమ్మయ్య ఇన్నాళ్ళకి చిక్కింది అని నాలోని సాడిస్ట్ నవ్వుకొని పైకి మాత్రం
“ఏమైంది సుజాతా?” అని ఓదార్పుగా అడిగాను. తీగ మీద ఆరేసిన పట్టు చీరని చూపించింది. “నాదే! రాత్రి పెళ్లి కి వెళ్లాను. రాగానే ఉతికేశాను”,అన్నాను. ఏడుపు ఇంకా పెద్దదైపోయింది. అలాంటి చీర నాకు పెట్టు అంటుందేమో అనుకున్నాను. “నువ్వు సంగతేంటో చెప్పకుండా ఇలా ఏడిస్తే ఎలా?” అన్నాను చిరాకుగా. “అక్కా,నేనుండగా నీ చీర నువ్వే ఎందుకు ఉతుక్కున్నావు” అని రాగం పెంచేసింది! ఈ నిస్వార్థ మూర్తినా నేను అపార్థం చేసుకుంది అని తిట్టుకొని “కాదు ఇది పట్టు చీర కదా, సబ్బుతో ఉతకరు. కుంకుడురసం లో నానబెట్టి జాడించేశా.ఎక్కువ కష్టం లేదులే “ అని
ఓదార్చాను.ఈ ఖరీదైన చీర సజాత చేతుల్లో పెడితే ఇంకేమన్నా ఉందా?!!!
చెల్లి తో అంతా బానే ఉంది. ఈ సబ్బే ఏం బాలేదు. దీనికి పరిష్కారం కోసం నా సాఫ్ట్ వేర్ బుర్రని తొలుస్తున్నాను.

*****
చివరాఖరికి ఒక అవిడియా వచ్చింది. మార్కెట్ లో కి కొత్తగా వచ్చిందని ఒక ఎర్ర సబ్బు ఇచ్చాను. డిటర్జెంట్ లో నాన బెట్టాక దీంతో ఒక్కసారి రుద్దితే చాలు అని చెప్పాను. “ఇదేంటక్కా ఎంత రుద్దినా నురుగు రాదు” అంటూనే దాన్ని అరగ్గొట్ట లేక ఆయాస పడుతూ అడిగింది. కొత్త రకం అనేసి ఊరుకున్నాను. తనకి ఇటుక రాయి ముక్క ఇచ్చానని మీరు కూడా చెప్పకండే !!!

-మోహిత


Dozen Questions


Premature


Asrupooranam