వంగూరి ఫౌండేషన్ వారి మొట్టమొదటి జాతీయ యువ సాహితీ సమ్మేళనం లో ఎంపికైన కవిత, 2013 సావెనీర్ లో ప్రచురితం  (30సెప్టెంబర్ 2013)

లైవ్ ‘స్టాక్ మార్కెట్’

‘Livestock’ market

మొన్న సంతలో కన్నీటి చుక్కను బేరం పెట్టాను

వెయ్యి నవ్వులైనా కొంటారట

కన్నీళ్లు మాకెందుకని పెదవి విరిచారు.

తోక ముడిచేందుకు బేలను కాను నేను

ఇరవై ఒకటవ శతాబ్దపు మనిషిని

దుః ఖాన్నైనా  క్యాష్ చేసుకోగలను !

మార్కెటింగ్ వ్యూహం పన్నాను

కుడి కంటి చుక్కకి ఎడమది ఫ్రీ అన్నాను

ఆర్డరిస్తే  మూడో కంట్లోది కూడా తెప్పిస్తా అన్నాను

రంగు రంగుల కర్చీఫ్ మీ సొంతం అన్నాను

వెర్రిబాగుల దాన్ని అని తప్పుకున్నారు .

అడ్వర్టైజింగ్  హంగులద్దాను

పాంఫ్లెట్లు  పంచాను

365,24/7 మీ ఒంటరితనపు తోడు అన్నాను

తులాభారం లో తులసీ దళం ఇదే అని మొత్తుకున్నాను

ఏడు వాద్యాల హోరులో ఏడుపు  యేరు లా పారుతుందన్నాను

ఆసక్తిగా చూశారు కాని కొనే వారే కరువయ్యారు .

ఊహు దీన్నిలా కాదు-

అయ్యా బాబూ అంటే మాట వినరు.  

జనం నడ్డి విరగ్గొట్టి కొనిపించాలి

అందుకే నిన్నట్నుంచి స్ట్రాటజీ  మార్చాను.  

కౌన్ బనేగా ఏడుపుపతి ?

ఏడ్చిన వాళ్లకి ఏడ్చినంత !

కన్నీరు లేని టీవీ సీరియల్ మీద క్విజ్

ఈ ముక్కెవరిది మూతెవరిది ?

మోసం తో సొమ్ము ఊడ్చు కెళ్ళిన వారి ఫోటో గుర్తు పట్టండి

వరద లొస్తే  రైతులు ఏం  చేస్తారు ?

ఎ ) బి ) సి ) డి ) 55555 కి ఎస్ ఎం ఎస్  పంపండి

ఆఖరి ఎపిసోడు లో ఎవరు ఏడుస్తారు?

వచ్చే వారం దాకా ఆగండి

“ఏడ్చే దాని మొగుడొస్తే …. “ నేడే చూడండి నాలుగాటలు

వింతలమారి తంపులమారి గమ్మత్తైన ప్రపంచం !!

కన్నీళ్లను ఎగబడి కొన్నారు !

కానీ, ఎవరూ వాడినట్లు కనబడట్లా !

పరీక్షలో ఫెయిల్ అయినా , ప్రేమలో విఫలమైనా

జీవితాంతం దాచుకుంది దొంగలెత్తు కెళ్ళినా

చంపుతున్నారు, చస్తున్నారు

ఎవరూ ఏడవట్లా .

అయినా నాకెందుకూ?

వస్తువులను వాడుకోవాలి

మనుషులను ప్రేమించాలి

ఇవ్వాళ  ఇది ఉల్టా .

అనవసర వస్తువులు కొనే  వినిమయ జగత్తులో

నేను సక్సెస్ , నా బిజినెస్ ఎక్సెస్  అని వేరే చెప్పాలా ?

నా కన్నీళ్ళ న్నీ అమ్మేసి

పక పకా నవ్వుతున్నాను !!

--మోహిత